A linguaxe é o medio que nos permite comunicarnos cos demais. As linguaxes máis usuais son: oral, escrito e gráfico. Actualmente a linguaxe gráfica constitúe unha forma de coñecemento e de transmisión da información. En todos os medios de comunicación aparece información expresada por medio de táboas e de gráficos de rápida interpretación visual  e que mostran como unhas variables dependen doutras.

Aínda que o estudo do movemento (a traxectoria dos proxectís, os seus alcances e alturas, coñecer a posición en alta mar e chegar ao lugar desexado..) foi o problema que máis interesou aos científicos do século XVII, a carencia de instrumentos de medida suficientemente precisos, que impedía construír táboas fiables das distintas variables, impediu que o estudo do concepto de función abordásese antes .

Desde o punto de vista matemático, a mellor forma de determinar unha función é mediante unha fórmula. As fórmulas que utilizache en xeometría, física e outras ciencias son xeralmente funcións que relacionan diferentes magnitudes. Newton (1642-1727) foi o primeiro que se aproximou ao concepto de función, utilizando o termo fluente para calquera relación entre variables.

Leibniz (1646-1716) serviuse por primeira vez da palabra función para indicar as cantidades que dependen dunha variable. Tamén introduciu as palabras constante, variable e parámetro. A forma de expresar unha función como f(x), a máis utilizada na actualidade débese a Euler (1707-1783).

• Observar que o concepto de función aparece de forma natural en moitos procesos cotiáns.

• Desenvolver a intuición xeométrica.

• Potenciar a curiosidade para atopar relacións entre magnitudes.

• Relacionar a linguaxe gráfica con outras linguaxes matemáticas.

• Aprender a describir cualitativamente as propiedades das funcións a partir da gráfica da función.
• Adquirir unha idea intuitiva das propiedades das funcións. 
• Identificar as funcións lineais pola súa pendente.
• Representar funcións lineais definidas pola súa pendente.
• Obter a expresión analítica dunha recta que pasa pola orixe.
• Identificar as funcións afíns pola súa expresión analítica.
• Representar funcións afíns definidas pola súa expresión analítica.
• Obter a expresión analítica dunha recta calquera.
• Saber o aspecto que vai ter a gráfica dunha función polinómica de segundo grao a partir da súa expresión alxébrica.
• Establecer semellanzas e diferenzas entre as gráficas de dúas funcións polinómicas de segundo grao a partir dos seus coeficientes.
• Recoñecer unha función lineal, afín, cuadrática ou de proporcionalidade inversa pola súa expresión alxébrica ou pola súa gráfica.